YOGYAKARTA

18 oktober 2016. ’s Morgens wakker geworden met zicht op de Merapi, maar na een goed uur verdween ze in de wolken. Vandaag duiken wij eerst het oude Yogyakarta in. Als eerste bezoeken wij het Kraton, het paleis dat onder sultan Hamengkubuwono I in 1755 gebouwd werd, onder zijn nakomelingen verder uitgebreid werd en bij de troonsbestijging van de laatste sultan, Hamengkubuwono X, een grondige herfrissing kreeg. Zo werden de toenmalige bamboedaken vervangen door metalen daken. Ook nu nog worden de gebouwen onderhouden. Wij lopen eerst door de audientiezaal, met gekleurde zuilen: het groen van de islam, de bloemenstructuur van het boeddhisme en de olifantenpoten van het hindoeisme. Hierna zien wij de verschillende ceremoniele klederdrachten van de sultan en zijn familie, waarbij de gehuwden meer kledij aanhadden dan de ongehuwden. Ernaast stonden de militairen en daarnaast de klederdracht in lokale batikkleuren. Hierna bezichtigen wij de Bengsal Kencana, de gouden troonzaal die enkel bij de kroning gebruikt wordt. De troon is niet origineel, want hij is in goud gemaakt. Vervolgens bezichtigen wij de volgende vitrinekast met de huwelijksceremonie. Hier wordt de bruid door de bruidegom en zijn broer gedragen. Blijkbaar is dat met de laatste prinses niet gebeurd: de prinses woog 150 kg (een veredelde Maggie De Block) en de bruidegom slechts 54 kg, dus is deze traditie uit praktische overwegingen niet uitgevoerd. Het gevaar van een verpletterende indruk werd hierbij vermeden. Als laatste tafereel zien wij de klederdracht bij een besnijdenis van de prins. Dit laatste is al een tijdje geleden, gezien de laatste sultan enkel dochters had. Ook zien wij heel wat hanen in kooien: ter bescherming tegen de slechte geesten. Het personeel van de sultan leeft binnen zijn domein en heeft hierbij gratis huisvesting, gratis kinderopvang enz. Ook bevindt zich een batikschool binnen de muren die wij ook bezichtigen. Als tweede op ons lijstje staat het waterpaleis, de Taman Sari. Dit werd gebouwd tussen 1758 en 1765 en bestond uit een park met fruitbomen, diverse paleizen, vijvers voor de sultan, zijn vrouwen en zijn harem. Het complex werd zwaar beschadigd gedurende de Javaanse Diponegoro oorlog. Maar de doodsteek werd gegeven door de aardbeving van 1865. Enkel de zwemvijvers werden gerestaureerd. Er zijn er drie: 1 voor de kinderen van de sultan met gescheiden kleedzalen voor jongens en meisjes, een voor zijn vrouwen en harem met uitkijk voor de sultan waarbij hij de vrouwen kon bespieden en zijn favoriete kon uitkiezen om zijn teveel aan testosteron aan kwijt te spelen, en een waterpartij voor de sultan zelf (en zijn uitverkorene). In zijn uitkijkkamer bevond zich uiteraard ook een bed. Als laatste bezoeken wij ook de ondergrondse moskee die via een tunnel bereikbaar is. Heel speciaal. Gezien de brandende zon bezoeken wij ook een cafe aan het waterkasteel. Een heerlijk fris biertje om de dorst te lessen. Wij trekken nu weer de stad in op weg naar de Jalan Malioboro, de hoofdstraat. Onderweg nog een foto genomen van de Grote Moskee van de sultan. Deze ziet er totaal anders uit dan wat we van een moskee gewend zijn. Wij lopen langs het Fort Vredeburg: een vierkant fort van de VOC met bastions op de hoeken uit 1765. Wij laten ons terugvoeren met een tuktuk naar ons hotel. Bagage meegenomen, en dan met een taxi op weg naar de Jombor terminal waar wij de bus (25.000 IRP) naar Borobudur nemen. Net op tijd, want het begint opeens heel hard te regenen. Gelukkig voor niet lang en na een klein uurtje bereiken wij onze bestemming. De Lotus 2 Homestay is gelukkig gemakkelijk te vinden en niet zo ver van de busterminal, net als het tempelcomplex van Borobudur. Nog even een plaatselijk restaurant opgezocht, waar ik een lekkere geitenstoofpotje bestel en een reuzenportie vlees krijg en Nadine een portie kip met mie bestelt. Ik vermoed dat het dier ontsnapt is. Met de portie mie, want Nadine moet op haar honger blijven wachten. Geen eten dus deze avond. Zo zal zij nooit in een prinses a la Maggie veranderen. Gelukkig voor mij.

marc