Donderdag 13 Oktober 2016. Lekker geslapen en eventjes naar buiten gekeken. Enkele vissers zijn al hun netten aan het inspecteren op het Tobameer. Het Tobameer zelf ontstond zo’n 75.000 jaar geleden door een gigantische vulkaanuitbarsting. Het midden van de caldera werd omhooggestuwd en vormde het eiland Samosir. Hierrond vormde zich het Tobameer. Deze vulkaanuitbarsting gaf aanleiding aan een vulkanische winter wat ook tot het uitsterven van verschillende diersoorten leidde. Maar nu leidt het Tobameer aan een andere kwaal: het heeft hier in een jaar nog niet noemenswaardig geregend. Tot wanhoop van de plaatselijke boeren die hun rijstoogst mislukt zien. Het waterpeil van het Tobameer is dan ook flink gezakt. Na het ontbijt op het terras met zicht op het meer gaan wij terug naar de kamer om de koffers te pakken. Gelukkig mogen wij ze in de kamer laten staan. Hoeven wij de 68 trappen niet op met dat gewicht en als de boot komt niet ermee naar beneden. Ik zie nog een ijsvogel en een kleine zilverreiger aan de rand van het meer. En dan gaan wij op stap. Eerst naar Ambarita om de stenen stoelen te bezichtigen. Eerst zien wij de site Parulubalangan. Hier betalen wij 20.000 IRP. Dit is een site met anemisthische beelden en stenen stoelen. Heel tof. Wij vervolgen onze weg en komen nu aan de koninklijke site (3.000 IRP per persoon). Hier vinden wij het graf van een huidige dynastie en een groot plein met centraal een grote boom met in zijn schaduw een cirkel van 300 jaar oude stenen stoelen. Hier werd recht gesproken over misdadigers. Langs de ene kant van het plein staan traditionele batakhuizen. Aan het huis dat het dichtst gelegen is bij de stenen stoelen bevindt zich een schandblok waar de beklaagde aan vastgeketend werd. Na de rechtspraak werden de terdoodveroordeelden aan een steen achter de stenen stoelen vastgeketend, de armen en benen werden ingekerfd, vervolgens met knoflook en peper ingesmeerd en ze werden nadien onthoofd. Merk op dat de Toba Batans menseneters waren. Hierna gaan wij de weg verder af om naar de hoofdbaan te gaan. Hier nemen wij een busje naar Tomok, waar wij de koningsgraven gaan bezoeken. Hier zijn er heel wat winkeltjes, maar vrij snel vinden wij de weg naar de graven. Wij moeten wel een sjaal over onze schouder leggen alvorens binnen te gaan. Hier zijn de graven van de Sidabutar–dynastie te vinden. De stenen sarcofagen zijn uit een stuk rots gehouwen en afgedekt met een stenen deksel. Het beroemste graf is dat van koning Ompu Ni Ujung Barita Sidabutar. Aan het hoofdeinde zien wij een zittende koning onder de kop van een singa, een mythische leeuw. Aan het voeteinde ligt Anting Malela, zijn geliefde. Op haar hoofd bevindt zich een kopje zonder oren, het Batakteken dat ze verloofd zijn. Verder bezoeken wij ook het Batakmuseum in een mooi recent Batakhuis. Wij rijden nu terug naar Ambarita en dan even te voet naar Mas Cottages. Daar onze rekening betaald en dan wachten op de overzet. Om 17 uur wordt hij verwacht. Wij vernemen dat hij niet zal komen wegens de lage waterstand. (Sommige, kleinere overzetboten leggen wel aan, zoals ik deze morgen kon vaststellen). Maar de mensen van Mas Cottages maken geen probleem, zij voeren ons naar dezelfde ontschepingsplaats van gisteren. Maar deze maal met de auto. En even later zijn wij op weg naar Prapat. 35 minuten varen op het 1100 km2 grote en tot 450 meter diepe Tobameer. En dan is het wachten op ons vervoer naar Bukittinggi om 22 uur. Ze zeiden ons dat het twaalf uur rijden wordt. Maar de gids spreekt van 14 tot 16 uur. En ik denk dat dit meer correct is. Wij zien wel.
Marc
marcinindonesia 