VAN BAJAWA NAAR MONI

November 7, 2016 by marcinindia 2 Comments

Zondag 06 november 2016. Vandaag vertrekken wij naar Moni. Bagage in de auto geladen en even voor acht uur vertrekken wij. Onderweg zien wij veel lokale mensen op stap in hun beste kledij. Hier wordt de misviering nog ernstig genomen. De kerken zitten dan ook tijdens de misviering afgeladen vol. Overal zien wij de witte bladeren van de cashewnotenbomen. In de dorpen zien wij nog geregeld huisjes en poppen in het midden van daken van sommige huizen staan. De traditie leeft hier nog sterk. Wij rijden verder en in Boawae ik zie een grote kerk met een blauw dak. Hier stoppen wij en trek ik enkele foto’s. De kerkdeuren staan wagenwijd open en uit de kerk klinkt gezang. Ook deze grote kerk, die een jaar geleden gebouwd werd, zit barstensvol. Terwijl het koor vooraan zingt deelt de priester en een aantal nonnen de communie uit. Wij rijden nu verder en bereiken de zee. Hier eventjes gestopt waar wij even aan een lookout verpozen. Prachtig uitzicht over de baai in de Savu zee en het Ende eiland. Nogmaals de auto ingestapt en opeens wordt het strand bleekblauw. Wij zitten nu ter hoogte van Nangaroro. Het zijn de keien die blauw gekleurd zijn. Ik denk dat hier een koperader in de rotsen zit. Een keitje meegenomen als souvenir moet kunnen. Wij beginnen nu Ende te naderen en wat opvalt is dat in deze kustdorpen overal moskeeen staan. De bevolking zou hier voor de helft i=uit moslims, voor de andere helft uit katholieken bestaan. Beide gemeenschappen leven vreedzaam met elkaar en er zijn zelfs interreligieuze huwelijken. Eindelijk bereiken wij om 12u 30 Mona, waar wij lunchen. Daarna trekken wij weer het binnenland in. De omgeving wordt echt prachtig en de lucht heel dreigend grijs. En even later is het prijs: de hemelsluizen zetten zich wagenwijd open. Gelukkig duren de buien hier niet zo lang: tropische buien zijn meestal heel intens, maar kort van duur. In Nduaria stoppen wij aan de lokale markt waar wij wat fruit kopen. Fruit wordt hier niet gewogen maar per stapeltje van vier (of meer) verkocht. Wij kopen wat mandarientjes en een lokale vrucht, die bij doorsnijden een heel lekkere passievrucht blijkt te zijn. Intussen trek ik wat foto’s van de omgeving en de mensen. Vanaf nu zetten wij de eindsprint in. Moni ligt niet zo ver meer. Daar aangekomen stoppen wij bij Rice Field Guest House. Hier krijgen wij een kamer voor 250.000 IRP. Wij bezoeken even later Moni. Alles is hier op het toerisme afgestemd, dus overal overnachtingsgelegenheden en restaurants. Maar even verwijderd van de hoofdbaan ligt de oude dorpskern. Die is nog echt authentiek. Hier komen ook twee cirkels met in het midden stenen voor. Als afsluiter van de dag gaan wij eten in Mopi’s Place. Hier zitten nog wat rastamannen Arrack te drinken en ook Rino, onze chauffeur zit erbij maar hij drinkt koffie. De kaart is hier wel beperkt en het eten ietwat flets en te weinig gekookt, maar het bier is fris. Even later gaan wij slapen want morgen moeten wij om 4 u op om het drie kleuren kratermeer te bezoeken.

marc